Jakie emocje wywołuje we mnie pędzący czas i oczekiwanie na coś nowego...?

Zatapiam się w myślach, jak w ciepłym swetrze. Układam niezdarnie literki. I nucę coś pod nosem. Nagle zrywa się wiatr, rozrzuca resztki żółtych liści. Roznosi po rogach ulic i zagląda w puste kąty. Siadam na łóżku, potajemnie gładzę kojącą ciszę i skórę. Myślę o tym wszystkim, co za mną i wyobrażam sobie kolejne miesiące. Niebawem przyjdzie styczeń, owinie uliczne latarnie mgłą i białym puchem. Rozgości się  w naszych domach i zaczniemy wszystko od nowa. Czas. Chcę go zatrzymać. Przez chwilę nawet mi się udaje, ale to tylko złudzenie, bo zdradza mnie ilość wypitej herbaty. Dni przemijają. Drobne momenty, których ilość nie miała większego znaczenia nagle okazują się być kluczowe.
Czytaj więcej »